Buraya en son yazdığımdan beri 2 aydan fazla bir zaman geçmiş. Acaba yazacak bir şey bulamadığımdan olabilir mi? Sanmıyorum. Bence üşengeçlikten... Ne dersin?
Bu aralar en büyük hayranlığı kime duyuyorum biliyor musun? Şu, aynı anda birkaç işi yürütebilen arkadaşlar var ya, işte ben onların önünde büyük bir saygıyla eğiliyorum. İzninle onlara iki çift lafım olacak.
Ey aynı anda birçok iş yapabilen arkadaş!
Senin sahip olduğun kudret, benim muhtaç olduğum kudrettir; değerini bil! Yaptığın iş, çift elle piyano çalmaya benzemez; ondan çok daha zordur ve işin niteliğine göre belki de daha fazla yaratıcılık gerektirebilir. Bu kudrete iyi davran; onu asla unutma; bir kenara atma. Bu kudret her zaman senin bir parçan olarak varolacaktır, korkma!
Ancak senin sahip olduğun bu kudreti ele geçirmek isteyecek ya da senden öğrenmek isteyecek başka insanlar olabilir. Hatta bu insanlar senden çekinip bu kudrete sahip olmak istediklerini senden saklayabilirler. Şartlar ne olursa olsun, lütfen onlara iyi davran!
İşte, bu bu ahval ve şerâit içinde dahi, vazifen; sahip olduğun bu kudrete gıpta edenleri küçük görmemektir. Unutma ki, seni kudretli yapan şey, aslında sahip olduğun bu özelliğin değil, onu şartlar ne olursa olsun başkalarıyla paylaşmada gösterdiğin sabır, özveri ve inceliktir. Tabii bu da senin sırtına fazladan yük bindirir ve daha fazla güç gerektirir. Hiç merak etme ey arkadaş! Sen bu güce zaten sahipsin.
Ne mutlu sana!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder